Yaralanma şekli, bıçak yaraları için kullanılan bıçağa ve saldırının niteliğine dair bir ipucu olabilir. Örneğin, bir kesme eylemi uzun ama yüzeysel kesiklere neden olabilirken, bir saplama ile derin bir delinme yarası oluşabilir. Adli tıp müfettişi, kurbanı hangi darbenin öldürdüğünü belirlemek için çizgilerin zamanlamasını ölçebilir.
Kurbanın (hatta saldırganın) kanı bir bıçağın üzerinde kaldığında, bıçak adli delil haline gelir. Olay yerinde bulunan bir bıçaktan elde edilen verilerle kurbanın ya da katilin kan gruplarına, deri hücrelerini içeren DNA’larına ve parmak izlerine ulaşılabilmektedir.
Dokunmadan kaynaklanan deri veya epitel hücrelerinin DNA profillerinin geliştirilmesi 20 yıldan daha uzun bir süre önce ortaya çıkmıştır. O zamandan bu yana, DNA analiz yöntemleri gelişmeye devam etti ve dokunulan nesnelerden veya deriden DNA profilleri geliştirmek için daha az biyolojik materyal gerektiği tespit edildi.
Resim 1.
Dokunulan nesnelerden elde edilen DNA profillerinin analizi uzun yıllardır yapılmaktadır. Deriden dökülen nesneler, çekirdekli ve keratinize epitel hücreleri olduğu için dokunma DNA’sı ile tanımlanabilir. Dokunma DNA’sından tam bir profil elde etme başarısı, nesneye dokunan kişinin cilt özelliklerine ve dokunmadan önceki faaliyetlerine bağlıdır. Dokunmatik DNA’nın farklı nesne yüzeylerine aktarımı yüzey tipine göre farklılık gösterir. Çeşitli nesneler için başarı oranı cam için %9, kumaşlar için %23 ve ahşap numuneler için %36 olarak tespit edilmiştir.
Dokunma DNA’sı, ellerle veya vücudun diğer kısımlarıyla dokunulduğunda nesnelere veya kişilere aktarılan deri veya epitel hücrelerinden gelen DNA’yı içerir. Derinin dış tabakası çekirdeklenmiş ölü deri hücreleri içermesine rağmen, küçük DNA parçalarının deri yüzeyinde bulunduğu ve dokunulan nesnelere aktarılabileceği teorize edilmiştir. Dokunma yoluyla biriken DNA miktarı genellikle az olduğundan, “eser DNA” terimi genellikle düşük seviyeli DNA miktarlarını tanımlamak için kullanılır.
Dokunmatik DNA ile kimlik tespiti dünya çapında pek çok davada kullanılan bir araç haline gelmiştir. Bıçak üzerindeki DNA’ya dokunulmasıyla ortaya çıkan en önemli vakalardan biri Amanda Knox ve Meredith Kercher davasıdır.
Resim 2.
Amerikalı öğrenci Amanda Knox, Erasmus öğrenci değişim programı ile gittiği İtalya’nın Perugia kentinde işlediği cinayet nedeniyle tutuklandı. Amanda Knox, 2007 yılında boğazı kesilmiş halde bulunan 21 yaşındaki ev arkadaşı Meredith Kercher’i öldürmekle suçlanmış ve İtalya’da dört yıl hapis yatmıştı. 2011’de serbest bırakıldı, ülkesi ABD’ye döndü ve 2015’te beraat etti. Olay kamuoyunda “Meredith Olayı” ve “Kercher Cinayeti” olarak bilinmektedir. Şüpheliler, Kercher’in oda arkadaşı Amanda Knox ve o zamanki İtalyan erkek arkadaşı Raffaele Sollecito, Kercher’i grup sekse zorlamak ve ölümüne neden olmak suçlamasıyla tutuklandı.
Olay gecesi evde olduğu ve Kercher’e tecavüz ettiği tespit edilen Fildişi Sahilli Rudy Guede, Almanya’da yakalanarak İtalya’ya iade edildi. Tecavüz ve cinayet suçlamalarından hızlı yargılanmayı tercih eden Guede, cinayet suçlamasını reddetti ancak 29 yıl hapis cezasına çarptırıldı, ardından 2009’da cezası 16 yıla indirildi.
Resim 3.
‘Meredith Kercher’ davası, suçun işlendiği 2007 yılından bu yana medyada sıcak bir konu olmuştur. Olayla ilgili olarak üç kişi tutuklanarak cezaevine gönderilmiş, Amanda Knox ve Raffaele Sollecito Mart 2015’te beraat etmiştir. Bir diğer sanık Rudy Guede ise olayın tek faili olarak mahkum edilmeye devam etti. Suçlandı ve hapsedildi çünkü DNA profili cinayet odası ve banyodan alınan çok sayıda DNA profiliyle eşleşti. Suç mahallinden uzakta bulunan bir bıçaktan (Sollecito’nun dairesindeki bir çatal bıçak çekmecesinde bulundu) ve kurbanla paylaştığı banyodan alınan DNA profilleriyle eşleşti. Analiz sonucunda, bıçağın ağzında cinayet kurbanına ait düşük seviyede bir DNA izine, sapında ise Amanda Knox’a ait bir DNA profiline rastlanmıştır.
Bir diğer önemli kanıt ise cinayet odasında bulunan sütyenden Raffaele Sollecito’nun DNA profilinin çıkarılmasıydı. Ardından, ikilinin mahkum edildiği, beraat ettiği, yeniden mahkum edildiği ve nihayet Mart 2015’te beraat ettiği olağanüstü bir dizi duruşma ve yeniden yargılama yapıldı (başka temyiz mümkün değil).
Resim 4.
Amanda Knox ve Rafaelle Sollecito’nun davasında kullanılan ‘iz-DNA’ kanıtı, aleyhindeki kanıtların önemli bir bölümünü oluşturdu. Olay yerinde ya da yakınında cinayet silahı bulunmadığından, silahın ortadan kaldırılmış olması gerekir. Daha sonra olay yerinden uzakta, Sollecito’nun dairesindeki bir çatal bıçak çekmecesinde büyük bir bıçak bulundu. Müfettişler bunun cinayet silahı olduğunu iddia etti. Savunma cinayet silahı olmadığını söyledi. Bulunan bıçakta, hem Amanda Knox’un hem de Meredith Kercher’in DNA’larıyla eşleşen düşük seviyeli bir DNA profili bulundu. Ancak bu kanıt yetersizdi.